Inleiding

Relaties staan onder druk. Het lijkt een modern verschijnsel, maar dat is het zeker niet. Je kunt rustig stellen dat relaties vanaf de zondeval onder druk staan. Dat geldt niet alleen voor amoureuze en huwelijkse relaties, maar ook voor vriendschapsrelaties, ouder-kind relaties, relaties tussen christenen onderling, collegiale relaties, enz. Sinds de zondeval zit er een flinke kink in de kabel. De harmonie is soms ver te zoeken, terwijl God het allemaal zo mooi had ontworpen. Hiermee wil ik aangeven dat niet alleen mensen lijden onder alle disharmonie, maar ook God. Zijn ontwerp is ontwricht. Het is alsof een kunstenaar kijkt naar zijn schilderij dat ooit prachtig was, maar nu zitten er overal diepe krassen en smerige vegen.

Het is een gegeven dat het percentage huwelijken dat eindigt in een echtscheiding enorm is gestegen ten opzichte van vroeger. Toch kun je aan de hand daarvan niet concluderen dat de harmonie en kwaliteit van relaties vroeger beter waren. De relaties waren stabieler in de zin dat het huwelijk in stand bleef om wat voor reden dan ook. Redenen die misschien niets hadden te maken met oprechte trouw en liefde, maar veeleer met sociale druk en/of financiële consequenties bij het uiteengaan.

Diepe behoeften

Relaties zijn Gods bedenksel. Hij heeft de mens ontworpen en in elke vezel van ons lijf ligt behoefte aan relatie. Wij zijn relationele wezens tot op het bot.

Wij hebben steun en goedkeuring nodig van de generatie boven ons, respect en dankbaarheid van de generatie onder ons en erkenning van onze eigen generatie. Onder die laatste groep vallen onze partner, onze broers/zussen, zwagers/schoonzussen, kennissen en vrienden. Evenzo op ons werk. We hebben steun en goedkeuring nodig van onze baas, degene die boven ons staat, respect en dankbaarheid van de klanten en erkenning van onze collega’s. Alle bevestiging, erkenning, dankbaarheid en respect uit al die opgetelde relaties maken ons tot evenwichtige mensen. Juist omdat het geven van bevestiging, erkenning, dankbaarheid en respect niet onze sterkste punten zijn, doen wij mensen elkaar te kort en dat heeft gevolgen.

Vaak zoeken mensen compensatie voor alles waarin zij gebrek ervaren. In onze samenleving ligt, om allerlei redenen, het accent op de amoureuze en seksuele liefdesrelatie. Er ligt op deze relatie een grote claim omdat we proberen daarmee het gat op te vullen van al die ontbrekende elementen. Het is goed om ons hiervan bewust te zijn. Het verklaart voor een deel de koortsachtige zoektocht van mensen naar een liefdesrelatie. Die relatie moet het gat opvullen van relationele behoeften die uit andere bronnen hadden kunnen komen. De verwachtingen binnen een liefdesrelatie zijn dan te hoog.

Als alles dan zo complex is, waarom dan niet te rade gaan bij de Bedenker van dit alles? Zou God ook een format hebben voor single zijn, verkering, trouwen, samenleven en seks bij al die stadia of laat God dat over aan ons eigen inzicht? En stel dat wij een format vinden in het Woord, is dit dan nog wel te vertalen naar nu? Kunnen wij die oude woorden, gegeven aan een cultuur die zo afwijkt van de onze, nog wel actualiseren? Deels zijn bovenstaande vragen retorisch. Juist omdat God weet hoe complex relaties en hoe diep onze behoeften zijn, heeft Hij de mens niet aan zijn lot overgelaten. Ja, God heeft een format gegeven en ja, onze cultuur wijkt enorm af van de cultuur in de Bijbel en ja, actualiseren is ontzettend lastig, maar het loont de moeite om dit toch te proberen, want …

Gods pure intenties bedekt

Naast het soms grote cultuurverschil is er nog iets wat ons zicht op Gods oorspronkelijke bedoeling bemoeilijkt of zelfs geheel wegneemt. Kort gezegd komt het hier op neer. God schrijft Zijn format in de Tora en de mens verbuigt en misvormt dit. Dit verbogen, misvormde format is in de praktijk onleefbaar. Het trieste is dat de mens denkt dat het verbogen, misvormde model Gods idee is. De mens gaat dan vreemd over God denken. Zo verliezen wij niet alleen het zicht op het oorspronkelijke plan, we verliezen ook het zicht op Gods karakter. Vervolgens reageert de mens op het verbogen model met het bedenken van een eigen oplossing. Die oplossing wijkt opnieuw af van het oorspronkelijke format dat God gaf.

In dit boek probeer ik Gods oorspronkelijke bedoelingen op te zoeken. Daarvoor moeten we lagen behang wegkrabben. We moeten door diverse lagen verbuigingen heen. Lagen, aangebracht door mensen, al dan niet geïnspireerd door satan. Maar … daaronder stuit je op de kale muur. Daar vind je Zijn oorspronkelijke plan. Zo had God het bedoeld. Het wegkrabben loont de moeite.