Nederland tot op het bot verdeeld

Volgzame en opstandige schapen

Bevond ik mij maar in dezelfde roes als mijn medemens die met vreugde door alle hoepeltjes springt. Bij elke sprong krijgt hij/zij een voldaan gevoel dat de wereld door hem/haar een stuk veiliger is en dat hij/zij in ieder geval niet heeft bijgedragen aan de verspreiding van een gevaarlijk virus. Door hen zijn er minder zieken en doden. Dat moet een kick geven! Ze worden bewierookt als dat deel van Nederland dat zijn verantwoordelijkheid neemt. Deze gehoorzame kudde weet dat zij de ‘goede’ kudde is. Gelukkig horen zij niet bij de opstandige kudde. Die is asociaal, onverantwoordelijk en houdt geen rekening met de kwetsbare medemens.

Wat die twee kuddes gemeen hebben is dat zij grazen in hetzelfde land en zij hebben dezelfde herders. De opstandige kudde ziet dat de weiden waar ze naartoe worden gebracht slecht gras heeft en dat het water is vervuild. Deze schapen willen fris gras en schoon water, maar er is geen herder die hen daar brengt. Hadden zij maar andere herders die hun wens legitiem vinden en hen zouden leiden naar fris gras en schoon water. Terwijl de volgzame kudde voldoening vindt in het volgen, lijdt deze kudde tot in het diepst van haar ziel. Met tegenzin eten zij het slechte gras en drinken het vervuilde water. Hoe meer hoepels omhoog worden gehouden, hoe lastiger het springen hen afgaat.

Er lijkt een onoverbrugbare kloof te zijn tussen beide kuddes. Wat hebben zij nog gemeen? Onderhoudt de volgzame kudde een schijnbare goede relatie met de herders, zij niet. Zij leven als schapen zonder herder. Het mensbeeld, wereldbeeld, probleembeleving en crisisaanpak van de herders herkennen ze niet. De herders tonen alleen affectie voor de volgzame kudde, de andere kudde wordt onderdrukt. Dat zijn immers lastpakken. Het is de vraag of er werkelijk liefde is voor de volgzame kudde, want welke herder geeft zijn kudde slecht gras en vervuild water?

Drie soorten herders

Wat is er met die herders aan de hand? Een goed deel van hen ziet werkelijk niet dat het gras en het water slecht is. Ze menen dat hun leiderschap nodig is om de schapen van de ondergang te redden en dat dit de allerbeste weiden zijn die zij kunnen vinden. Zulke herders hebben het hart op de goede plek, zij het dat zij nooit op die positie hadden mogen komen. Het zijn slechtziende piloten die per abuis door de keuring zijn gekomen. Een volk dat geleid wordt door blinde herders loopt ernstig gevaar. Blinde herders, hoe oprecht ook, horen geen kudde te leiden.

Een enkele herder ziet dat het water en het gras niet goed is en weet ook dat van dit gras en water gezonde schapen zullen verzwakken. Het is een kwestie van tijd. De kudde wordt vanzelf opgeschoond. Wat overblijft, is een volgzame kudde die goed te besturen is. Deze herder is een machtswellusteling die zijn positie misbruikt. Zou Nederland dergelijke herders hebben? Ik kan dat niet geloven!

Het derde herderstype begrijpt de opstandige kudde. Deze herders strijden voor betere weiden, maar lopen klem op de andere herders. Het is vechten tegen de bierkaai. Deze herders worden samen met de opstandige schapen onderdrukt. De mogelijke aanwezigheid van groene weiden met schoon water wordt niet eens onderzocht.

Een complicerende factor is het feit dat alle herders, van welke snit ook, andere herders boven zich hebben waaraan zij zich moeten verantwoorden. Deze opperherders hebben hen beloftes in het vooruitzicht gesteld. ‘Als jullie deze kudde mak maken, zullen we jullie stellen over meer kudden en zal jullie invloed toenemen.’ Sommige herders zijn daar gevoelig voor, andere niet. Wie weet hoe dwingend deze opperherders zijn? Misschien zijn het wolven in schaapskleren waartegen moeilijk weerstand is te bieden.

Wat rest

Wat kan de kudde nog doen? De volgzame kudde zal niets doen. Die springt vrolijk door de hoepels en meent daarmee de wereld te redden. Als dit beleid wordt voortgezet zal de opstandige kudde buigen of barsten. Velen zullen moegestreden buigen. Hun aanpassend vermogen wint het van hun opstandigheid. Ze springen met tegenzin door de hoepels. Anderen kunnen zich niet aanpassen en zullen uiteindelijk breken. De opstandige kudde zal moeten leven in een wereld die voor haar is gecreëerd en gaat daaraan kapot. Als hun strijdlust is gebroken vinden ze rust in hun verdriet.

Oproep

Herders, raakt u dit of blijft u alleen maar boos op die opstandige kudde? Een kudde die maar niet bereid is in de angst mee te gaan, zich niet wil houden aan die anderhalve meter, geen mondkapjes wil, verjaardagen viert, vrienden blijft huggen en straks geen vaccin wil. Als deze opstandige kudde handelt in drugs, geld witwast en inbraken pleegt, dan moet er uiteraard gehandhaafd worden. Maar hun misdaad is dat zij niet door de hoepels springen, dat zij normaal sociaal gedrag blijven vertonen, iets wat de volgzame kudde heeft afgeleerd. De opstandige kudde is dat deel van Nederland bij wie sociaal gedrag zo verkleefd is met hun wezen dat het opgeven daarvan een te grote zelfverloochening vraagt. Zij zijn niet asociaal, ze blijven trouw aan zichzelf.

Herders, wat gaat u met deze schapen doen? Heeft u nog enige empathie voor hen? Blijft u hen bestrijden en de volgzame kudde tegen hen opzetten? Gaat u zich verheugen in hun ondergang? En wanneer bent u tevreden? Als het opstandige deel is gebroken en er alleen nog maar volgzame schapen zijn? Is dan uw ‘mission fulfilled’?

Herders van Nederland, u zult een Nederland overhouden dat Nederland niet meer is. Als Nederland haar opstandige kudde decimeert, is zij ontdaan van haar kloppende hart. Wilt u Nederland zo drastisch wijzigen? En weet dat het slechte gras en het vervuilde water ook u en uw volgzame kudde zal uitputten. U zult niets overhouden en met lege handen staan.

© www.enoordermeer.nl – oktober 2020

Bron afbeelding: freepik.com

De auteur is bioloog, auteur/uitgever