Babel herleeft

De ontwerpers van het gebouw van het Europarlement in Straatsburg hebben zich laten inspireren door dit schilderij (afbeelding 2). Wellicht heeft de EU dezelfde aspiraties als hij die de toren bouwde, namelijk heersen, macht uitoefenen.

 

Multilaterale wereldorde

In de troonrede van 15 september jl. deed onze koning een opvallende uitspraak:

“In het jaar van 75 jaar Verenigde Naties domineert helaas steeds vaker het nationale eigenbelang en is de multilaterale wereldorde verder onder druk komen te staan.”

Met de term multilaterale wereldorde, soms bilaterale wereldorde genoemd, wordt de nieuwe wereldorde bedoeld, de NWO. Sinds het einde van de tweede wereldoorlog spreken politici hier over. Het meest opvallende is dat de koning vindt dat nationaal eigenbelang ondergeschikt zou moeten zijn aan internationale belangen. Let op het woordje ‘helaas’. Als er iemand van een land moet houden, dan is het toch een koning? Hoe kan een koning nationaal eigenbelang negatief framen en meer geven om een wereldorde dan om de natie waarover hij is gesteld?

 

Top-down

Nu fungeert onze koning als spreekbuis van de overheid. Laten we ervanuit gaan dat dit niet zijn persoonlijke mening is, maar die van de overheid. Dan verschuift alleen de verbazing. Hebben wij een overheid die zich schaamt om vanuit nationaal eigenbelang te opereren? Zij vertegenwoordigen ons toch? Zo ja, dan moeten zij óns dienen. Als zij het belang van het volk niet bovenaan de agenda hebben, wat dan wel? En wie dienen zij eigenlijk?

Het antwoord is geen geheim. Het belang van de EU staat op nummer één en naast de EU dienen zij ook de agenda's van de VN, de WTO, de WEF en de WHO. Zij denken top-down, zo ook hun liefde voor Nederland. Als zij ervoor zorgen dat die internationale en mondiale structuren tevreden zijn over Nederland, dan hebben zij Nederland maximaal gediend. Door deze machtige structuren voldoende te bedienen, zullen ze goed zijn voor ons. Zij denken niet meer vanuit de kracht van onze natie en beschouwen Nederland reeds als een vazalstaat van de EU. Dit is de realiteit van Nederland anno 2020. Onze overheid is gevallen voor internationale en mondiale structuren en elke politicus die nog in de eigen natie gelooft, die Nederland bovenaan de agenda heeft staan, is een nationalist.

 

Samenwerkingsverbanden

Sommige internationale structuren zijn slechts samenwerkingsverbanden waarbij de naties hun soevereiniteit behouden. De WHO, de VN en de WEF zijn daar voorbeelden van. Bij andere samenwerkingsverbanden is er sprake van (gedeeltelijke) soevereiniteitsoverdracht. Bij de VN veiligheidsraad, de WTO en de EU hebben de lidstaten wetgevende macht en gezag overgeheveld aan het samenwerkingsverband. Deze structuren zijn daarmee zelfstandige entiteiten geworden die boven de naties hangen. De naties zijn daarmee onderhorig geworden aan het overkoepelende orgaan. Gelijkwaardige samenwerking is vervangen door een afhankelijkheidsrelatie. Vaak gebeurt dit buiten het zicht van het electoraat. Zo heeft de EU zich ontwikkeld van een vrijblijvende vriendschap naar een gevangenishuwelijk. Intussen komt zo’n 70% van alle wetgeving uit Brussel. Wie heeft dit gemerkt?

 

Angst

Je vraagt je af wat het motief is om zo te vallen voor mondiale structuren. Nog een stukje uit dezelfde troonrede:

“Voor de Nederlandse regering staat buiten kijf dat goed functionerende internationale instellingen en internationale samenwerking noodzakelijk zijn om problemen aan te pakken die geen land of regio alleen de baas kan. Dat geldt voor vraagstukken van vrede en veiligheid, voor de klimaatcrisis en de toekomst van onze energievoorziening, voor armoedebestrijding en nu ook voor de bestrijding van het coronavirus.”

Dat is de motivatie. Angst, bang dat Nederland de problemen niet aankan. Angst voor militaire dreiging, dat bevriende bondgenoten ontrouw zullen worden. Angst om achtergesteld te worden in de handel. Door een afhankelijkheidsrelatie te creëren leg je bondgenoten aan de ketting en heb je meer zekerheden.

Maar ook als er geen sprake is van soevereiniteitsoverdracht, schuilt er een dikke adder onder het gras. De WHO of de VN kunnen landen niets opleggen, maar is er wel degelijk sprake van druk. Overheden hebben grote angst om internationaal gezichtsverlies te lijden. De Coronacrisis illustreert dit. Geen president of premier wil van buitenlandse collega’s horen dat hij/zij te weinig of verkeerde maatregelen heeft genomen. De druk om niet achter te blijven ten opzichte van andere landen maakt dat mondiale structuren die geen gezagsmandaat hebben toch van bepalende invloed zijn.

 

Wereldbeheersing

Vanuit de naties mag angst de drijfveer zijn om aan te sluiten, de machthebbers achter deze mondiale structuren hebben een heel ander motief: wereldbeheersing. Sommige wereldleiders, hoge ambtenaren of invloedrijke zakenmensen hebben dezelfde grootheidswaanzin als Nimrod. Het zijn machtswellustelingen die gebruik maken van de angst van de naties om deze naar hun hand te zetten, want angstige overheden zijn, net als angstige mensen, uiterst manipuleerbaar.

Het verlangen om de wereld te besturen, is op zijn minst hoogmoedig, maar het is meer dan dat. Het is een duister verlangen. De Nieuwe wereldorde is het prestigeproject van de Nimrods van deze wereld. De VN, EU, WTO, WHO, WEF en mondiale NGO’s zijn de middelen om dat doel te bereiken. Zij zijn het personeel, de bouwers van de toren.

De NWO wil het tegenovergestelde bereiken van wat de spraakverwarring in het oude Mesopotamië opleverde. Daar ontstonden soevereine volken met eigen culturen gescheiden door talen. De NWO wil één taal en de volken mangelen tot één cultuur. Maar bovenal wil zij één regering, een wereldregering, een top-downstructuur met onderin de naties als vazalstaten.

 

Nexit

Hoezeer Nederland de emancipatie van de vrouw ook nastreeft, als land gedraagt zij zich als een ongeëmancipeerde, afhankelijke vrouw die zelfs bereid is haar erfenis waarmee ze in het huwelijk stapte aan haar man af te staan. Onzeker als zij is, is ze blij dat ze onder de pannen is. In plaats dat zij beseft hoe mooi ze is en hoe groot haar erfenis, denkt ze dat ze lelijk en arm is.

Nederland moet haar kaalplukkende minnaars verlaten en op zoek gaan naar partners die haar erfenis respecteren. Een Nexit is nodig. Om dat te realiseren heeft Nederland leiders nodig die tegen de sociale wenselijkheid van hun ‘vrienden’ durven te handelen, leiders die met gezichtsverlies kunnen dealen omdat ze verder kijken dan het hier en nu. Kortom, leiders met ballen. Of … blijven we meebouwen aan die toren?

 

Afbeelding 1: De toren van Babel van kunstenaar Pieter Bruegel de Oude. Bron Wikipedia

Afbeelding 2: Europees Parlement Brussel. Bron Erich Westendarp via Pixabay.com

 

© www.enoordermeer.nl – oktober 2020

De auteur is bioloog, auteur/uitgever

 

Het artikel ‘De herrijzenis van Babel’ belicht dezelfde actualiteit als in dit artikel, maar is vanuit bijbelse invalshoek geschreven.