Afscheid van mijn vaderland

Bron Credits foto Andreas Poznanski, Pixabay

Een brief aan mijn vaderland naar aanleiding van de invoering van de mondkapjesplicht per 01-12-2020

Mijn lieve vaderland,

Wat er nu geschiedt op jouw grond is ongehoord. Jouw inwoners zijn altijd vrij geweest om te ondernemen, te ontwikkelen en hadden zeggenschap over hun eigen leven en lichaam. Maar dat is nu verleden tijd.

We hebben je deels drooggelegd en je gronden geëxploiteerd. Ook vonden wij gas in de diepte. Je akkers geven rijke oogsten, je grasland is voedselrijk, je wateren visrijk en het vee vruchtbaar. We werden talrijk en welvarend. Dat was mogelijk omdat jij zo goed voor ons was. Je bent een gezegend stuk grond middenin de delta van grote rivieren.

Jouw volk heeft wetten gemaakt en rechters aangesteld om zich te beschermen tegen misdadigers, fraudeurs, verkrachters, oplichters, inbrekers enz.. Wetten om goede mensen te beschermen tegen slechte mensen. Maar dat is nu anders. Lief kikkerland, vertel het aan je rivieren, je uiterwaarden, je akkers, je heuvels, je bossen en polders. Stel het veen, de zand- en kleigronden op de hoogte. Een groot onrecht vindt plaats in jou: Getrouwe burgers worden gerekend onder misdadigers. Zij worden behandeld alsof zij anderen met opzet benadelen en sluwe plannen beramen. Echter, geen fraude, geweld of anderszins kleeft aan hen, hun enige misdaad is dat zij geen mondkapje dragen.

Gerekend onder de misdadigers. Elk jaar met Pasen herdenken we dat iemand gerekend werd onder de misdadigers terwijl hij niets dan goed had gedaan. Hij kreeg een schijnproces en ontving de doodstraf samen met twee misdadigers. Het geeft enige troost in deze tijd.

Op straffe van een boete moeten jouw bewoners hun gelaat bedekken en elkaar mijden. Deskundigen hebben hen weten te overtuigen dat hun adem anderen ziek kan maken. Frisse lucht inademen is nu geen recht meer, het is een voorrecht voor medische uitzonderingen.

Nu moet je weten, lief vaderland, dat de maatschappij die jij draagt makkelijk misdaad laat lopen vanwege capaciteitsproblemen of door bewust weg te kijken. Menig drugsbaron, verkrachter en oplichter loopt vrij rond, zelfs wanneer hun naam en adres bekend is. Voor misdadigers is er veel coulance en geduld. Je zou denken dat deze lijn op z’n minst wordt voortgezet voor de ‘misdaden’ die mondkapjes-weigeraars plegen. Schrik niet, vaderland, voor deze getrouwe burgers is een leger boa’s opgeleid, zodat de pakkans hoog is. Winkeliers mogen boa’s inschakelen om te handhaven. Ze geven hun eigen klanten aan. Je gelooft je zeegaten niet!

Ooit waren jouw bewoners vrijgevochten, ondernemende mensen. Nu is het een slaafs en volgzaam volk. Hoe is hun volksaard zo drastisch gewijzigd? Wie heeft hen betoverd? Onze kinderen krijgen een ander vaderland. Zij zijn hier gebotteld en gemangeld, klaargestoomd om hun lot te accepteren. Ik had graag een ander vaderland aan hen doorgegeven. Ik hoop hen te steunen en tot mijn einde mee te lopen in Nederland 2.0.

Zal jij, lief kikkerland, ons blijven verdragen? Hebben wij nog recht op jouw bronnen nu krom recht is en bitter zoet. Als het recht zo wordt verbogen, ga jij wellicht te gronde. Ooit hoorde je bij ons, maar anderen hebben jou gekaapt.

De klei zucht, het veen zingt, het zand roept, de zee buldert: “Wie staat op en voert mijn rechtszaak! Spreek waarheid, straf het onrecht en herstel het recht.” Het enige wat ik kan doen, lief vaderland, is jouw noodkreet overbrengen, daar waar het ongehoorde wordt gehoord.

Lief vaderland, ik neem afscheid van je. Je bent goed voor mij geweest. Wat zal ik je missen!

Esther Noordermeer

7 december 2020

Aan:

Z.M. Koning Willem-Alexander,

Paleis Noordeinde

Postbus 30412

2500 GK Den Haag

Majesteit,

Ik ben Esther Noordermeer, auteur, spreker en blogger. Ik schrijf u een brief in de hoop dat uw oren ontvankelijk zijn voor de noodkreet van ons vaderland.

In onderstaande blog wordt de natuur en de grond van ons land ingelicht over de maatschappij die zij draagt. Tenslotte neemt zij zelf ook het woord in de vorm van een oproep. Wilt u alstublieft kennis nemen van dit stuk.

Ik onderteken deze brief persoonlijk, maar ben mij ervan bewust dat ik een grote groep getrouwe burgers vertegenwoordig. Sommigen van hen komen als gevolg van de voortschrijdende maatregelen in verzet, bij anderen keert de frustratie naar binnen. Zij worden somber tot depressief. Het nieuwe ‘normaal’ druk hen terneer.

U bent koning van mijn land en daarmee ook mijn koning. Met alle eerbied voor uw hoge positie smeek ik u: “Wilt u alstublieft uw waardigheid aanwenden om ons vaderland te herstellen.”

Hoogachtend,

Esther Noordermeer,

getrouwe burger van Nederland

Mail: info@enoordermeer.nl

Bijlage: Blog Afscheid van mijn vaderland