LHBT: kerkelijke goedkeuring of vrede met God

 

Esther Noordermeer

 

Kerken lopen veelal achter bij maatschappelijke ontwikkelingen. Zeker wat betreft dit thema. Waren er in de samenleving allang homofiele en lesbische stellen, ze druppelden maar mondjesmaat de kerk binnen. Toch bleken er ook homofiele kinderen onder de leden te zijn. Terugkijkend is homofilie (m/v) eenvoudig in vergelijking met wat kerk en samenleving nu op hun bord krijgen: een heel scala aan seksuele geaardheden, - lichamen en dito gevoelens. Een pallet aan seksuele stijlen dat zich laat vertegenwoordigen door de LHBTIQA⁺ beweging (Lesbisch Homo Biseksueel Transgender Intersekse Queer Aseksueel), voor het gemak tot LHBT afgekort.

Hoe moet de gelovige LHBT-er toch met dit alles omgaan? Dit essay is geschreven voor hen en de kerk waartoe zij behoren, waarbij ik mij vooral richt op de LHB-er. Ik schrijf om praktische redenen in mannelijke termen, maar bedoel daarmee m/v.

 

Klassieke homo

Is de klassieke homo wel zo blij met de uitbreiding van het alfabet? Hun strijd om gelijkwaardige behandeling in de maatschappij was in feite al gestreden en ook binnen de kerk was er voor hen veel veranderd. Met al deze nieuwe variaties komen hun verworvenheden weer op de helling. De aansluiting van TIQA⁺ bij de LHB community zal hun acceptatie en daaraan verbonden normalisering bespoedigen omdat de LHB beweging de weg heeft gebaand. En waar staat die ⁺ in LHBTIQA⁺ eigenlijk voor? Welke variaties zijn nog meer te verwachten? Zal pedofilie ook onder deze paraplu kruipen?

 

Afgedwongen standpunt

De LHBT beweging verlangt dat kerkelijke organen zich uitspreken. De PKN, de Unie van Baptisten, Broederschap van Pinksteren, evangelische groepen en stichtingen, de Vergadering van Gelovigen, de messiaanse beweging, Zevendedagsadventisten, de Kerk van de Nazareners, Jehova’s getuigen, alle denominaties worden ermee geconfronteerd en zoeken een standpunt. En ze zweten peentjes want ze weten dat er maar één standpunt gewenst is. Het verlangen tot standpuntbepaling is ook niet oprecht, het is veeleer een dwingend verzoek de Bijbel zodanig te interpreteren dat elke levensstijl door de hemel wordt erkend en goedgekeurd.

 

De kerk moet de Bijbel zodanig aanpassen of interpreteren dat de LHBT beweging erin past.

 

Onder deze omstandigheden is Sola Scriptura niet meer leidend voor schriftinterpretatie. Het verlangen te willen deugen voor de toch wel agressieve LHBT lobby zal bij menig denominatie tot een goed door te slikken standpunt leiden. Bedenk dat wanneer een denominatie zich niet minnelijk zal uitspreken, deze vervolgd gaat worden. Zo staat het er intussen wel voor.

 

Acceptatie of goedkeuring

Het gaat ook niet meer om acceptatie van de niet-heterofiele mens, het gaat om goedkeuring. Acceptatie doet slechts een appel op gedrag, goedkeuring op het geweten. Acceptatie houdt in dat anderen zich normaal gedragen ten opzichte van de LHBT-er, een kwestie van algemeen fatsoen. Maar goedkeuring gaat dieper. Als goedkeuring wordt geëist, breekt dat in in iemands geweten, normen en waarden, overtuiging en zelfs in iemands gemoedsrust. Het ontneemt iemand zijn vrijheid van denken en voelen. Goedkeuring eisen is dwingend, eng, … duister. Het past niet in een vrije samenleving.

 

De inburgering van elke overtuiging moet stranden bij acceptatie. Ga je daaroverheen, dan wordt het duister en is er sprake van een heuse gedachtenpolitie.[1]

 

Schuldgevoel en vrede

Veel christenen stellen homoseks gelijk aan hoererij of overspel. Dat is onterecht. Hoererij is seks uit wellust en vindt plaats buiten een liefdesrelatie en bij overspel is er sprake van een benadeelde partij. Binnen de christelijke homoscene vindt -als het goed is- homoseks plaats binnen een monogame liefdesrelatie. Toch keurt de Bijbel het af. En daar steekt het. De christen LHBT-er wil af van het label ‘zonde’ dat rust op homoseks, want zonde maakt het hart onrustig en veroorzaakt schuldgevoelens. Oprechte gelovigen willen in vrede met God leven en die akelige schuldgevoelens verhinderen dat. Schuldgevoelens komen voort uit een geweten dat aanslaat. Het is een natuurwet: zodra het geweten aanslaat, worden schuldgevoelens geboren.

Maar al te makkelijk wordt de oorzaak van het schuldgevoel gelegd bij de afwijzing van de kerk. Die heeft immers het geweten gevormd. Als nu de kerk haar mening bijstelt, zal het schuldgevoel wel overgaan. Stel nu eens dat de kerk zegt: “Prima, alle seksuele geaardheden heeft God geschapen, alle vormen van seks en gezinsvormen zijn oké.” De synodes hebben gesproken, handtekeningen en kerkstempels eronder, geregeld. De kerk ziet geen zonde meer. Beste gelovige LHBT-er, mag ik je dan oprecht iets vragen? Gaat een dergelijke uitspraak jou vrede in je hart geven?

 

Als een kerkelijke uitspraak jou vrede geeft, dan is de kerk jouw God.

 

Dan zit het instituut ‘kerk’ op de troon van je hart. De vrede die God geeft, loopt dit pad niet. Die komt van boven. Het is een vrede die niemand kan roven: de kerk niet, de paus niet, dogmatiek niet en ook de mening van andere christenen niet. Als jij vrede in je hart hebt over je levensstijl, zou een kerkelijk standpunt je niet interesseren. Alleen twijfelaars hebben bijval van anderen nodig.

Voor de troon van God staan we allemaal naakt. Het argument ‘de kerk vond het oké’ snijdt net zo weinig hout als ‘the devil made me do it’. De almachtige God heeft niets te maken met uitspraken van kerkorganen. Zelfs uitspraken van de paus hebben bij Hem geen gezag. God bepaalt, niet de kerk.

 

Publiek domein

De strijd om acceptatie en goedkeuring wordt gevoerd in het publieke domein. Daarmee wordt de verantwoordelijkheid van privékeuzes verlegd naar het collectief en daar hoort het niet. Elk mens is verantwoordelijk voor zijn eigen keuzes. Veel gelovigen die een issue met God hebben, strijden alleen. Als Jakob met een geestelijk wezen (waarschijnlijk een engel) strijdt, krijgt hij bijval van niemand. Hij is alleen en de strijd is zwaar. Uiteindelijk ontvangt hij zegen van ‘hem-die-met-hem-streed’. Want dat had Jakob wel door: de ‘man’ met wie hij streed, was meer dan hij. Door hem wilde hij gezegend worden (Gen.32:24-30). Beste LHBT-er, het is tussen jou en God.

 

Jouw schuldgevoel/twijfel is jouw probleem met jouw God.

 

Strijd met Degene die je zo nodig hebt. Alleen Hij kan vrede geven.

 

Geschiedenis herhaalt zich

Dat de kerk haar dogmatiek aanpast omwille van de publieke opinie of druk vanuit de heersende cultuur is eerder gebeurd. Zo heeft zij de sabbat om moverende redenen verplaatst naar de zondag. De leer werd creatief aangepast. Het is de opstandingsdag van Jezus en God heeft er vast geen bezwaar tegen om die dag als rustdag te nemen. Omdat de leer is aangepast, voelt niemand zich schuldig. Ook vieren we massaal Kerst, een oorspronkelijk heidens feest, want -zo zegt de leer- het zou Christus’ geboortedag zijn. En iedereen weet dat dat niet waar is, maar zodra de leer is aangepast, gaat er bij niemand meer een bel rinkelen. Want …

 

een aangepaste leer doet zondebesef verdwijnen.

 

De agressieve lobby van de LHBT organisatie zal maken dat menig denominatie zal buigen. De leer zal worden aangepast waarin alle schurende teksten worden verzwegen of zodanig verwoord dat ze niet meer schuren. Zo zal het zondebesef verdwijnen ten aanzien van homoseks en zal de LHBT-er bevrijd zijn van schuldgevoel, twijfel en onvrede ten opzichte van God. Dan zijn we beland bij een kerk die zelfbevrediging afkeurt, echtscheiding verbiedt en homoseks goedkeurt. Terwijl het eerste in de Bijbel de onschuld geniet, voor het tweede een regeling is, maar het laatste wordt overduidelijk tot zonde gerekend. De kerk staat opnieuw voor de keus: buigen voor de publieke opinie of vasthouden aan Gods Woord en daarbij het risico op vervolging accepteren.

 

Schare zondaren

Dat de kerk haar dogmatiek moet aanpassen om zonden weg te poetsen, is helemaal niet nodig. Hoeveel gelovigen hebben een levensstijl die afwijkt van de Bijbelse norm en horen gewoon bij de kudde? Er is een schare gelovigen die hun lichaam ondermijnen met allerhande ongezonde gewoonten, terwijl hun lichaam een tempel is van de heilige Geest. Elke vorm van verslaving is christenonwaardig en toch bevinden zich in de kudde allerhande verslaafden: porno-, gok-, drugs-, alcohol-, rook- en eetverslaafden. Heimelijke buitenechtelijke relaties, gierigaards, ruziemakers, roddelaars en driftkoppen zullen ook niet ontbreken. Kortom, de kudde bestaat uit zondige en falende mensen. Het schetst de gebrokenheid van het leven en de zwakheid van de mens.

 

Laat zonde zonde zijn en verslaving verslaving. Voor alles is een plek, maar pas het Woord niet aan om zonden te normaliseren.

 

Als je de Bijbel gaat aanpassen om tegemoet te komen aan alle zwakheden van de mens, kun je de Bijbel beter afschaffen.

 

Verantwoordelijkheid

Ook het idee om dogmatiek aan te passen ten einde bepaalde leden ‘binnen’ te houden, is niet nodig. De kunst is de verantwoordelijkheid voor keuzes daar te laten waar die hoort. Een voorbeeld. Als ik een ‘second love’ zou hebben, zou mijn vriendin mij niet steunen, maar ze zou wel naast me blijven lopen. Dat kan, omdat de keus voor een ‘second love’ geheel bij mij ligt. Naast iemand lopen, ofwel samen optrekken, betekent geen overheveling van verantwoordelijkheid. Mocht ze mij wel steunen, dan betekent haar goedkeuring nog steeds niet dat zij medeverantwoordelijk is. Zij is verantwoordelijk voor haar steun, niet voor mijn keus. Die draag ik helemaal zelf.

Zo kan een homostel in de kerk met anderen optrekken, terwijl de relatie niet wordt gesteund. Er zijn ook heterosetjes waar anderen bedenkingen bij hebben. Het zij zo. Opgenomen zijn in een geloofsgemeenschap betekent dat je erbij hoort, niet meer en niet minder. Het al dan niet erkennen en/of goedkeuren van privékeuzes staat daar helemaal buiten.

 

De deal

Niemand is zondig omdat hij homoseksuele gevoelens heeft, maar omdat hij ernaar gaat leven. Kun je christen zijn en praktiserend LHBT-er? Ja, dat kan. Niet omdat God homoseks goedkeurt, maar omdat de Bijbel ruimte biedt voor een zondige levensstijl. U leest het goed:

 

De Bijbel biedt ruimte voor een zondige levensstijl.

 

De deal is dat het label ‘zonde’ gehandhaafd blijft en dat de gevolgen van de keus gedragen moeten worden. Een eenvoudige consequentie van een homorelatie is dat er geen kinderen kunnen volgen. Het is natuurlogica. Wie toch via kunstgrepen tot kinderen besluit, berust niet in de deal. Een kind in een dergelijk gezin is altijd verwekt buiten de liefdesrelatie en is per definitie een buitenechtelijk kind. Bovendien heeft het kind vanaf de conceptie niet meer het recht om op te groeien bij de biologische ouders. Dat is een groot kwaad! Hou je aan de deal.

 

Celibaat of relatie

Gelovige LHBT-ers dragen hoe dan ook een kruis. Of zij kiezen voor een celibataire levensstijl en aanvaarden dat als hun kruis of zij kiezen voor een monogame relatie waarbij schuldgevoel en onvrede om de hoek komen kijken. Beide levensstijlen blijven, als het goed is, kinderloos en ook dat is voor sommigen een kruis. Kruisdragen is onderdeel van de deal en ze zijn te dragen.

De publieke opinie over een celibataire levensstijl heeft tegenwoordig een negatieve connotatie. Zowel hetero’s als LHBT-ers die maagdelijk leven worden als ‘loser’ of erger gelabeld. Binnen de christelijke LHBT community wordt een bewuste keus tot het celibaat ervaren als een vingerwijzing naar hen die wel tot een relatie besluiten. Ooit was de publieke opinie hieromtrent positief. Binnen de RK kerk stond de celibatair op een respectabel voetstuk. Het brengt ons opnieuw bij de kern van het geloof. Wie vanuit zijn overtuiging kiest voor een celibataire levensstijl, kan de publieke opinie makkelijk achter zich laten. Alles valt of staat met geestelijke volwassenheid.

Voor de groep die wel voor een relatie gaat, is best veel begrip. We zijn allemaal mensen die verlangen ons te binden aan een levenspartner en LHBT-ers willen dat net zo goed. Empathisch begrip is niet hetzelfde als goedkeuring, maar nogmaals … dat doet er ook niet toe. Het kruis dat een homostel moet dragen, is een stuk schuldgevoel en onvrede ten opzichte van God. Sluit je aan bij al die anderen die voor God zullen verschijnen met onoverwonnen zonden.

 

Waarom toch?

Waarom is liefde tussen twee mensen van hetzelfde geslacht zonde? Ze kunnen niets aan hun geaardheid doen en ze doen toch niemand kwaad? Ik weet het niet, maar God heeft er Zijn bedoeling mee gehad om dit als zonde te labelen.

Voor veel zonden geldt dat wij niet begrijpen waarom het zonde is. Een jongeman die een hoer bezoekt, doet ook niemand kwaad. Zij biedt het vrijwillig aan (vrouwenhandel buiten beschouwing gelaten), verdient ermee en hij is zijn ei kwijt. Wat is daar mis mee? En toch is het zonde. Als een echtpaar overeenkomt dat beiden vreemd mogen gaan in de parenclub, so what? Het is overspel zonder benadeelde partij. Toch is het zonde. Iemand met een opvliegend karakter, kan daar veelal niets aan doen. En toch zijn uitbarstingen van toorn zonde. Als iemand zijn verdriet verdrinkt en daarna zijn roes uitslaapt, prima toch? En toch is dronkenschap een werk van het vlees, wat synoniem is voor zonde (Gal.5:21). Voor heel veel zonden is een goede aanleiding en/of begrip op te brengen, maar het blijven zonden.

 

Zonde is niet pas zonde als ik het begrijp of het ermee eens ben, maar omdat God het zegt.

 

We tasten deels in het duister betreft de waarom-vraag. Vanuit het Woord weten we dat zonde de NAAM van God schaadt en vaak schaadt het ook onszelf of een ander. God overziet de jaren en generaties. Als Schepper van het leven overstijgt Zijn begrip dat van ons. Leven binnen Zijn kaders is het beste, ook al begrijpen wij die niet. De Bijbel kent een lange lijst van zonden en homoseks is daar één van. Die hele lijst is zonde omdat God het zegt. Verder kom ik niet.

 

Advies

Een kerk heeft het recht beleid te ontwikkelen op basis van hun leer zoals een bedrijf ook eisen stelt aan personeel. Zo zal de ene kerk wel een homohuwelijk inzegenen, de andere kerk niet. Deal ermee.

 

Als jij weet dat het tussen jou en God goed zit, kun je enig onbegrip en/of afwijzing van anderen verdragen.

 

Als de afwijzing van de kerk je diep raakt, leun je teveel op de mening van anderen. Wie geestelijke volwassen is, kan hiermee dealen.

Een christelijk homostel doet er goed aan niet te provoceren, geen goedkeuring van hun relatie te verlangen, hun lifestyle niet te promoten, hun strijd met God te strijden en gewoon bij de kudde te blijven. De kerk doet er goed aan zonde zonde te laten en alle zondaren een plek te geven in de gemeente.

 

Farizeeër of tollenaar

De gelijkenis van de farizeeër en de tollenaar schetst die allesbepalende houding van de mens naar zijn God.

 

Twee mensen gingen naar de tempel om te bidden. De één was een Farizeeër en de ander een tollenaar. De farizeeër bad: “O God, ik dank U dat ik niet onrechtvaardig ben zoals rovers, overspelers of deze tollenaar. … De tollenaar bleef op een afstand staan en durfde zijn ogen niet naar de hemel op te heffen. Hij sloeg op zijn borst en zei: “O God, wees mij, zondaar, genadig.” Jezus zei: De tollenaar ging gerechtvaardigd naar huis, de farizeeër niet. (Ingekorte werkvertaling van Luk.18:10-14)

 

God keert Zich tegen de hoogmoedigen, maar de nederigen geeft Hij genade. (1Petr.5:5)

 

Er is nog nooit iemand verloren gegaan vanwege de zonde. Voor zonde is een oplossing, voor hoogmoed niet.

De LHBT beweging wil een aangepaste Bijbel. Ten diepste wil zij een andere God. Zij willen dat God Zich aanpast aan hen. Het is de houding van de farizeeër. Wie hoogmoedig tot God nadert, wil God veranderen. Wie nederig nadert, wordt zelf veranderd. De farizeeër ging ongerechtvaardigd naar huis. Laat dat je niet gebeuren. Je kunt beter erkennen dat je een zondige levensstijl hebt.

 

Laat Gods norm staan en erken dat je er niet aan kunt voldoen.

 

De gebrokenheid die de tollenaar toont, schetst zijn zondebesef. Hij poetst ze niet weg, maar ziet ze onder ogen. Sla je telkens maar weer op de borst als je tot God nadert. Strijd je strijd met God. Weet dat de tollenaar gerechtvaardigd heenging. En als je dan toch in de rij van zondaren staat, kijk dan goed Wie er naast je staat. Grijp Zijn hand en laat die niet los. Hij zal pleiten voor je bij de troon van God. Beste christen LHBT-er, de keus is aan jou. Wil je leven met God en je strijd strijden of leven zonder God in een kerk met aangepaste Bijbel? Wil je schijnvrede door het instituut gegeven of ware vrede met God?

 

© September 2023, Sola Scriptura | www.enoordermeer.nl